در رابطه با مشکلات زندگی دو نوع نگرش وجود داره
1- نگرش از درون به بیرون
2- نگرش از بیرون به درون
حالا فرق شون چیه؟

1- نگرش درون به بیرون
یعنی اینکه مشکل در بیرون ما هست و اگر دیگران رفتارشون رو عوض کنن یا از سر راه ما کنار برن همه چیز درست میشه
نتیجه این نوع نگرش اینه که اولا همه تمرکز زندگی میره روی پیدا کردن نقاط ضعف دیگران وتصور میشه که اوضاع و شرایط بیرونی ؛ مسئول وضعیت فعلی ما هست
این گروه معتقد هستن که همه چیز باید عوض بشه ولی این افراد نباید هیچ تغییری کنن , برای همین یه عمر منتظر می مونن تا شرایط و یا دیگران تغییر کنن
مثلا در خانواده هر کدوم از همسرها منتظر می مونند که اون یکی عوض بشه و یا سعی میکنن همسرشون را شکل بدهند
یا کارفرما ها سعی میکنه با وضع قوانین جدید از کارگرهاشون بیشتر کار بکشن و فراموش میکنن که باید اعتماد سازی کنن چون اساس کار ایجاد اعتماده



2- نگرش دوم یا نگرش از درون به بیرون
یعنی اینکه برای حل مشکلات زندگیمون باید از خودمون شروع کنیم و منتظر تغییر دیگران ویا تغییرمحیط بیرون نباشیم ولی چه جوری ؟
با تغییر در برداشت ها ؛ منش ها و انگیزه های خودمون میتونیم مشکلات زندگیمون رو با صبر و حوصله حل کنیم
این نگرش میگه برای بهتر شدن رابطه با دیگران اول باید خودمون رو درست کنیم و هر تلاشی بغیر از این بی فایده و یا موقتیه

نگرش از درون به بیرون یک فراینده
یعنی دفعی و فوری نیست زمان بره ؛ کار میبره و خیلی سخته
برای همین اکثراً ترجیح میدن با مشکلاتشون تا آخر عمر زندگی کنن ولی نگرش شون رو تغییر ندن